De (destijds zelf opgelegde) beperking van het water heeft hier geleid tot een uniek cultureel en maatschappelijk landschap.

Verdicht, gemixt, op mensenmaat.

Zo dienen de ondertussen duidelijk herkenbare beperkingen van onze omgeving, samen met respect voor de natuur,

te leiden tot boeiende creatieve landschappen en maatschappijvormen.

Venetië , terug naar de stad van de toekomst.

Zo wil Australië met Repair “het gezichtsveld van de architectuur verbreden tot de manier waarop ze in een context werkt; pleiten voor een rol waarbij architectuur actief het sociaal, cultureel en milieu-herstel katalyseert.”

In het Scandinavische paviljoen -dat op zich al een samengaan van natuur & architectuur is-  liggen blobstructuren die twee basiselementen omvatten: lucht en water. Ze zijn zachtjes in beweging en reageren op stimuli van buitenaf.  Daarmee onderzoekt Another Generosity “hoe architectuur het symbiotisch samengaan van mens en natuur kan faciliteren, in deze tijd (het Antropoceen), waarin het lijkt alsof de mens de natuur heeft overwonnen.”

Ook Argentinië stelt met Vertigo Horizontal een dialoog voor tussen geografie en architectuur. “Een uitnodiging om ons territorium te her-denken als een collectieve structuur.”

Een eerbetoon aan het spectaculaire landschap van het land als verbindend element.